Boruyla zorla beslenmenin ardından bütün gece ağlayıp 3 gündür konuşmayı ve yemek yemeyi reddeden anneannem kollarını sıvazlayıp serumunu çıkarmak istiyor. Her defasında çıkarma diyorum. Dediklerimin onda bir karşılığı var mı, anlamıyorum. Sadece nefes alıp veren bir alet gibi bedeni. Bense bilmediği bir dili konuşuyorum, ikimize birden kızıyor beni anliyor musun diye soruyorum, başını hafifçe sallıyor. O zaman bir şey söylesene anneanne diyorum, gözleri soru işareti. Neden burada olduğunu anlamayan bakışları ile bakışırken gözlerim doluyor, ağlamaya başlıyorum. Ölmek diyorum ne kadar zor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder