yemek ya da yememek

Üç çeşit insan vardır, (böyle başlayan cümlelere bayıyıyoyum) mutluyken yemek yiyenler, mutsuzken yemek yiyenler, mutluyken yemek yemeyenler, eee mutsuzken yemek yemeyenler, ikisinde de yemeyenler de vardır kesin, üç çeşitten fazla oldu farkındayım ama kaç çeşit sayamıycam şimdi, çeşit çeşit insan var işte, bi de benim gibi özel insanlar var, mutluluk mutsuzluk dinlemeyip yiyenler, yemeği işle ve aşkla karıştırmayanlar, bugün daha önce bu kadar sinirimi bozmamış 3. bir durum girdi araya, yiyemedim. ilk defa kendimi yemek yemeye zorladım, üstelik dereotlu bezelye söz konusu, sonra serap'ın blogdaki resme aşık oldum, nerden bulmuş bu resmi dedim, bulduğunu sandığım sitede bu resim duruyordu, zencefilin balkabaklı payını anımsattı bana, eninde sonunda bu resim bana beni anlatır dedim.