beklenen son

ağustos bitmiş eylülün 5i bile gelmiş. birkaç güne bu sene de biter rahatlarız diye düşünüyorum. sonra içimi inanılmaz bir melankoli kaplıyor, böyle bir takım çocukluğa dair anılar, bir takım 20li yaşlar filan. şu anki hayatına bakıp hıı peki demeler. zaman göreceli filan değil bildiğin hızlı geçen bir şey. hayat kısa ama şanslıyız ki geniş. hayatımın her alanını kontrol edeceğime dair dahiyane bir inancım olduğundan  bu yaz tatilimi hiç planlamadım. öyle ki ne zaman tatile çıkacağımı bile o haftanın başında bilmiyordum. sonra bayramın üzerine bindirilecek ekstradan bir hafta gözüme güzel gözüktü, zaten yaz da bitiyordu, sonra arabaya binildi, ayvalıkta duruldu. ordan lesvos a geçildi ve ver elini yunan adaları. öbür gün hangi adaya gideceğimi bile düşünmeden spontane olmayı denedim. ya da olmak durumunda kaldım. gerilmemeyi öğrendim. ve dönüş yolunda mykonos a sadece tek bilet kaldı cümlesini duyduğumda bile o gemiye bineceğimizden şüphe etmeden kendime bir sütlü frappe söyledim.