Pazartesi, Şubat 7

uyumakla uyanmak arasında bir yerde


















Üzgünüm eskisi gibi değil lunapark. Bi yanıp bi sönerken, hiç gitmemiş gibi ışıklar ama baksana bana gölgeme döndüm halim perişan. Bi yanıp bi söner. Bi yanıp bi söner. Bi yanıp bi söner. Hiç gitmemiş gibi ışıklar ama.
Sen nehirleri yataklarından ayırırdın da örterdin üstümü. Hani yuvarlanıverirdi taşlar, yani canları isterse. En güzel günleriydi onlar ama geri geleceklermiş gibi değil, bu sefer, mutsuzum ama keyfim yerinde. Gel beraber diye değil. Karanlık. Artık hurda bir eşyadır ve en güzel yerinde durur evin. 

Hiç yorum yok: