eskiden kaçıracak olmaktan
artık kaçıracak bir şey olmamasından
müzdaribim.
her işim yumurta kapıda, son dakika,
kaygı, endişe, heyecan, damarlarımda akan kan.
sanki önümde giden bir ben var, yavaş yavaş yürüyen, ve öteki ben durmadan ona yetişmeye çalışan.
her şeyin olacağına varacağına inanmak inanmak inanmak istiyorum. karma, kısmet.
sonra bu kadar korkunun arasında durup bi bardak su içiyor, arkama yaslanıyor, bir sivrisineğin beni ısırmasına izin veriyorum.
sevgili william wordsworth, wise passiveness mi demiştiniz? buyrun burdan yakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder